De bomentempel van Tanfana

Afgelopen weekend was het eindelijk zover, dat ik de Tankenberg wilde gaan beklimmen. In Oldenzaal, dat vlakbij de Tankenberg ligt, koop ik een wandelboekje, dat mij leidt naar deze oeroude heilige plek via het liefelijke Twentsche landschap. Deze voelde aan als een mysterieuze De bomentempel. Van Tanfana is niet zoveel bekend. Van wat ik heb kunnen vinden is zij de Godin van het water, de maan, heksen en kabouters en werd zij meer dan 2000 jaar geleden vereerd op de Tankenberg in Twente.

Een paar jaar geleden startte ik mijn webwinkel, waar ik handgemaakte sieraden en andere creaties van gerecycled materiaal wilde gaan verkopen. Het merk heette voorheen Tanfana’s Twinflame, maar tegenwoordig Tanfana Handgemaakte Creaties. De sieraden zijn allemaal gebaseerd op esoterische thema’s. Tanfana, de Godin van het water, de maan, heksen en kabouters werd meer dan 2000 jaar geleden vereerd op de Tankenberg in Twente. Afgelopen weekend was het eindelijk zover, dat ik de Tankenberg wilde gaan beklimmen. In Oldenzaal, dat vlakbij de Tankenberg ligt, koop ik een wandelboekje, dat mij leidt naar deze oeroude heilige plek via het liefelijke Twentsche landschap.

Andere dimensie

Zodra ik het klaphekje van landgoed Egheria passeer, stap ik een andere dimensie in. Statige groene zuilen rijzen op uit de grond en dragen een baldakijn waar het zonlicht een vlekkerige mystieke voile werpt op de binnenruimte van de boskerk. Het voelt alsof ik niet alleen ben, maar omringd ben door natuurwezens die zwijgend samenkomen om een eredienst bij te wonen. Ik loop een stukje langs de zuilengalerij.

Elvira, een oude vriendin, begroet mij, zij was al jaren geleden heen gegaan, maar ik voel ineens heel sterk haar aanwezigheid. `Goed dat je bent gekomen.’zegt ze. De tranen springen me in de ogen. Een zachte onzichtbare hand stuurt mij terug om naast de eerste boom rechts van de ingang plaats te nemen, alsof het een kerkbankje is. Daar blijf ik enkele minuten zitten en geniet van de mooie krachtige energie van deze plek. ‘Schrijf op’, fluistert een stem naast me: ‘De aarde is heilig, bescherm haar en behandel haar met respect.‘ Ik knikt en schrijf het op.

Uil of Godin

Vervolgens sta ik op en wandel aandachtig door het bos richting de koepel van Tanfana. Een aantal bomen hebben een markante vorm. Ineens valt mijn oog op een eik. Zie ik daar een uil in? De vogel van de wijsheid? (LINK uil) Maar ik zie nog meer tekening in die boom, nog een ronde vorm erboven. Het lijkt wel een hoofd, en die twee ronde vormen die ik als ogen zag, zijn twee borsten. Onderaan de stam een donkere vlek, een vagina? De eik heeft uit zichzelf een kunstwerk aan de Godin Tanfana gemaakt! Hoe mooi is de natuur?

Ik loop door naar het koepeltje en hoor ineens een groep mensen praten en lachen. Ik kan niet direct naar het koepeltje, maar moet omlopen vanwege het prikkeldraad dat erachter is gespannen. De mensen gaan zonder dat ik het hoefte vragen opzij, zodat ik foto’s kan maken. Wanneer de mensen weggaan, komen er weer nieuwe groepjes mensen aan. Het koepeltje is erg populair.

Wanneer er even niemand is, voel ik hoe de energie daar stroomt, terwijl ik naar het mooie uitzicht over de weilanden in het dal kijk. De energie is vredig, maar minder mysterieus als in het woud achter het koepeltje. Waarschijnlijk verschuift de energie steeds, omdat Godinnen-expert Ineke Bergman, juist een verhoogde energie in het koepeltje voelde. Bij mij zakte die juist naar beneden toen ik de inscriptie van Tacitus in de steen van het kapelletje las, waarin was gebeiteld dat hij in 14 na Christus het hele heiligdom van Tanfana had verwoest.

Wit wief

Ik vervolgde mijn tocht naar het dorpje de Lutte in de hoop nog meer informatie over de leylijnen van de Tankenberg te vinden, maar het informatiecentrum was dicht. Ik kreeg ineens enorm veel zin om bier te drinken, wat ik toen op een idyllisch terrasje heb gedaan. Op de terugtocht ging ik onderweg even onder een boom op een heel klein heuveltje zitten. Ik pakte mijn schrift en schreef: Zou er een leylijn naar Externsteine lopen, zou er een heksenleylijn of witte wievenleylijn zijn?

De ondergrond voelde zacht en hol aan. Van schrik ging ik weer staan. ‘He, blijf nou zitten!` hoorde ik. ‘Wie ben jij?’vroeg ik. ‘Da’s nogal wiedus! Ik ben gewoon een wit wief en ik lig hier begraeven. Jij wilt toch wat van leylijnen weten? Blijf dan even zitten.’ Beduust als ik was liep ik toch weer verder. ‘Eh een andere keer graag, rust zacht!’ mompelde ik. ‘Ok, mij best.’ gromde het witte wief. Tja als je bier gaat drinken na een fikse wandeling op een mooie dag… Volgens Linda Wormhoudt, die veel onderzoek heeft gedaan naar het voorchristelijke sjamanisme, houden de witte wieven ook erg van bier en drinken ze het op feestdagen bij gewijde plaatsen.